En…………door!
Dat is een gevleugelde uitspraak van onze kinderen.
Zij zijn begiftigd met een zelfde soort hardkoppigheid, of sympathieker gezegd, een vermogen om gefocust te blijven, als hun vader.
Het doel kan zomaar binnen enkele seconden in het bewuste brein ontstaan en vorm krijgen, en als dat dan het geval is gaat het ook gebeuren.
Je vermoedt het al, wij gaan in de herhaling. Ik heb mij samen met Anne ingeschreven voor de volgende editie van de Styrkeprøven. Startdatum 19 juni 2020, 21.03 u.
Ik ben deze blog aan het schrijven onder het genot van een echte Susumaniello. Dat is een uitstekend gelukt meesterwerk van de Italiaanse wijnindustrie.
Tot aan het nieuwe jaar heb ik mij de minder goede gewoonte toegestaan om te genieten van alles wat de decadente westerse wereld voort kan brengen aan dranken en spijzen.
Direct na het voltooien van de Store Styrke Prøven op zondagmorgen vroeg 23 juni 2019, heb ik mij, eerst als een soort van felicitatie aan mijzelf, overgegeven aan de gewoonte om te genieten van het leven. En dat niet alleen in de zin van afzien met sporten maar ook in de vorm van lekker eten en drinken.
Men moet een balans creëren niet waar?
Zoals in mijn vorige blog beschreven zou ik aan een revisiemotor moeten gaan denken, mijn pomp heeft nog een rendement van 47% en dat is wat minder dan in nieuwstaat. Helaas is een revisiehart voor mensen nog niet zo eenvoudig.
De cardioloog wilde graag nog een keer een hartfilmpje maken nadat ik de Noorse uitdaging had afgerond. Helaas was zij zelf ziek toen ik mijn hart weer moest blootgeven in de film.
Later belde zij veel te laat voor het afgesproken telefonisch consult en kon ik niet opnemen.
Uit de voicemail begreep ik dat zij vindt dat ik aan de statines moet gaan beginnen. Dat is in Nederland standaard voor iedereen die een motorstoring heeft gehad. Tja…. wat nu. 80% van de mensen die deze medicijnen gebruiken heeft problemen met de spieren. En dat is nu net wat ik niet kan gebruiken met mijn fietsplannen.
Ik denk eigenlijk wat zou meer invloed hebben op mijn hart, het sporten dat ik nu doe of niets doen en die statines gebruiken. Vooralsnog wint de gedachte dat ik best wel goed bezig ben en mijn hart dit ook wel zal vinden. Dus misschien dat ik haar ooit nog wel een keer terug ga bellen als ik stop met gezond doen.
Direct na aankomst in de Valhal in Oslo was mijn reactie op de vraag of dit voor herhaling vatbaar is, het clichématige: nee nooit meer. Maar gelijktijdig was daar ook een andere dimensie in mijn onbewuste geest die zei: dit voelt eigenlijk best lekker.
Na voltooien van de “grote krachtproef” voelde mijn lijf eigenlijk best goed, enkel een trap lopen was een uitzonderlijke kwelling voor mijn spieren de eerste dagen in Oslo.
Mijn onbewuste had dus al bedacht: dit kan ik, wat zou er nog meer mogelijk zijn.
Zodra mijn bewuste brein dit ook doorkreeg moest ik toch een beetje lachen, maar werd ik ook een beetje bang voor mijzelf. Ik doe wel vaker dingen waarvan ik later denk, was dit wel zo handig.
De weken na thuiskomst ben ik mij gaan verdiepen in de wonderlijke wereld van langeafstandsfietsen. Ik moet zeggen dat is een wereld van uitzonderlijke types en de meest schier onmogelijke uitdagingen. Het bevestigt mijn idee eens temeer dat de mens in staat is tot veel meer dan wat wij durven te dromen.
Wat dacht je van bijvoorbeeld Parijs-Brest-Parijs. Dat is 1200 km in one go. En tussen Parijs en de oceaan liggen niet zoveel bergketens. Dus moet te doen zijn, maar om de overenthousiastelingen te weren moeten binnen een jaar voor de startdatum 4 tochten gereden zijn van elk minimaal 400 km. Vooralsnog is deze voor mij daarom even naar de achtergrond geschoven.
Ondertussen heb ik wel op 13 oktober de meewindkoers gereden vanuit Amersfoort. Meewind is een bedrijfsnaam voor windmolens en heeft helaas niets met de windrichting tijdens het fietsen te maken. Dit is een ritje van 150 km dat ik met gemiddeld bijna 27 km reed. Voor mijn niet meer zeer jonge lijf best aardig, vond ik.
Op de agenda staan inmiddels naast de Noorse uitdaging de winter- en zomereditie van de Elfstedentocht.
De wintereditie rijd ik op 2 februari en de zomereditie, als opwarmer voor het Noorse avontuur, op 1 juni.
Nadat ik mij eerder had overgegeven aan de trainingpeaks app voor het invullen van mijn resterende vrije tijd heb ik weer contact opgenomen met Jamie van Rijswijk. Naast dat Jamie ploegleider is van de dames wielerploeg Team Loving Potatoes, heeft hij ook Wielertrainer.com
Iedereen die gericht wil trainen, als prof of als goedwillende amateur, raad ik aan met Jamie een kop koffie te gaan drinken.
Bij de mij inmiddels bekende fietstest in het kantoor van Jamie op 8 november met uitzicht op de A59 voelde ik al dat het allemaal iets minder was dan de laatste test voordat ik naar Noorwegen afreisde.
En inderdaad, het Bourgondische leven van na de Styrke Prøven heeft zijn uitwerking niet gemist.
Ondanks dat ik toch best aardig ben blijven fietsen was ik weer een grotere prooi voor de aantrekkingskracht van de wereld en was mijn fietsvermogen rechtevenredig afgenomen met mijn toegestane ontspannen leven na mijn overwinning op mijzelf op de langste dag in Noorwegen.
Jamie vult nu weer wekelijks de trainingpeaks app. Waarbij ik dagelijks mijn wedervaren op de fiets upload met hartslag, cadans, snelheid, tijd en afstand.
Ik heb nu het vertrouwen dat als ik doe wat de app (Jamie) zegt dat ik gewoon weer de Styrkeprøven kan fietsen. Dus ik luister maar weer netjes naar mijn telefoon.
Naast de lange duurtrainingen, intervaltrainingen en één keer spinnen in de week heb ik iets nieuws gevonden als training. Dat is krachttraining. Jamie van Rijswijk biedt in samenwerking met het sportmedisch centrum Jeroen Bosch twee maal per week krachttraining aan specifiek voor fietsers.
Het idee is dat gedurende de wintermaanden twee maal per week gerichte en persoonlijke krachttraining wordt gegeven om de kracht en de core-stabiliteit te vergroten.
Bij interesse kunt u de website: https://www.wielertrainer.com/ bezoeken.
Het komt er op neer dat ik in de Maaspoort in Den Bosch twee maal per week stukken staal van de grond til om er vervolgens allerlei vervelende oefeningen mee te doen. Technisch heet dit backsquat, lunge, step-ups en nog meer martelende oefeningen die elk weldenkend mens niet zomaar gaat doen. Ik dacht dat ik door mijn spinningervaring, opgedaan bij https://www.studioaktief.nl,
best al wel een beetje kracht had in mijn benen. Nu, dat blijkt nog veel beter te kunnen.
Voor nu ga ik nog een week genieten van al het goede om in het nieuwe jaar weer minder gevoelig te gaan zijn voor de zwaartekracht.
Na mijn eerste elfstedentocht op 2 februari zal ik mij weer melden.
Ik wens een ieder prettige kerstdagen en een goede jaarwisseling met veel gezondheid en sportieve hoogtepunten in 2020.
Door; Henk Beekhof